Zuid-Peru (deel 2)

Naar Chivay (dag 9)
De Colca Canyon is een van de hoogtepunten van deze reis. De zon schijnt, het berglandschap is erg mooi en ook de vele terrassen maken het een buitengewone belevenis. We maken een lange wandeltocht door een stuk van de canyon en hopen op het zien van condors. Die laten zich helaas niet op korte afstand zien, alleen hoog in de lucht. Een indrukwekkende foto zit er daarom niet in. Jammer.

De zon is al lang weer verdwenen als we bij ons hotel in Chivay aankomen en van een aangename temperatuur is daarom geen sprake. We zijn echter inmiddels aan dat patroon gewend: in de ochtend zon en in de middag (zwaar) bewolkt. Voorlopig blijft het gelukkig nog droog.

Na de lunch in het centrum ga ik met de meesten naar een nabijgelegen het warmwaterbad met 39 graden water. Het regent inmiddels een klein beetje, maar dat deert niet in het warme (zwavelhoudende) water.

Verder naar Puno (dag 10)
Vandaag staat ons weer een lange busreis te wachten. Na een paar uur stoppen we op een met sneeuw bedekte hoogvlakte. De sneeuw is erg uitzonderlijk, vertelt onze reisleider. We zitten op 4900 m hoogte te midden van met sneeuw bedekte heuvels met op de achtergrond rondom actieve vulkanen. Informatieborden maken duidelijk welke vulkanen er te zien zijn, maar dat ga ik natuurlijk niet onthouden. Door de zon is het lekker warm en dat moedigt enkele reisgenoten aan om een sneeuwbalgevecht te beginnen. Een onverwachte buitenkans!

Een tweede stop brengt ons bij een meer waarin flamingo’s zijn te bewonderen. Het is dan al weer wat warmer. Een stop later lunchen we bij het meer van Lagunillas (4413 m). Daar kunnen we ons vermaken met een paar alpaca’s.

Aan het eind van de middag komen we bij Puno aan en voordat we de stad binnenrijden stoppen we om vanaf grote hoogte het Titicacameer te aanschouwen. Daarop zullen we overmorgen gaan varen.

Vrije dag bij Puno (dag 11)
Op deze ‘vrije’ dag zullen we een bezoek brengen aan de graftombes van Sillustani uit het pre-Inca tijdperk. We krijgen een speciale gids mee, die ons eerst brengt bij een lokale bewoner van de streek. We zien er hoe zij leven en wat hun voedsel is. De bewoners maken er verschillende dingen van alpacawol en enkele reisgenoten gaan met een alpaca op de foto.

Bij de graftombes zelf krijgen we uitgebreide uitleg van onze speciale gids Miguel. De locatie wordt omringd door een prachtig groot meer en we genieten vooral van de rust en stilte.

Daarna keren we weer terug naar Puno. Eerst gaan we lunchen en vervolgens ga ik met enkele anderen naar een grote supermarkt. Morgen zullen we immers overnachten bij gezinnen op een van de eilanden in het Titicacameer en zullen we hun verrassen met wat cadeautjes. We kopen wat rijst, olie en voor de kinderen een bal en ander speelgoed.

De avond staat in het teken van de WK-kwalificatiewedstrijd Peru – Nieuw-Zeeland. Hoewel je daarnaar kan kijken in de verschillende cafés, is op de Plaza De Armas een enorm scherm opgesteld. Na eerst gegeten te hebben voegen wij ons hier bij de duizenden Peruanen. Hoewel het koud is, is de sfeer geweldig. De reisgenoten met wie ik op het plein sta, hebben zich uitgedost met attributen die hun steun aan Perú moeten benadrukken. Ook ik moet eraan geloven want een van de meiden plakt op mijn beide wangen stickers, die mij ook in het Peruaanse kamp trekken. De uiteindelijke 2-0 overwinning en daarmee kwalificatie van Perú maakt de feestvreugde uiteraard nog groter.

Varen op het Titicacameer (dag 12)
De dag start met mooi zonnig weer. We varen naar enkele van de drijvende Uros-eilanden. We krijgen uitgebreid uitleg over hoe de eilanden van riet zijn opgebouwd en hoe de huisjes er zijn samengesteld. Het historisch perspectief wordt echter grondig verpest door gekunstelde en commerciële aanpak. De toelichting wordt welhaast zichtbaar geacteerd en het aanprijzen van de koopwaar laat niets te raden over. Sommigen herkennen hierin de aanpak van goedkope busreizen waar uiteindelijk ook van alles te koop wordt aangeboden.

Na deze mindere ervaring doen we nog een drijvend eiland aan, waar we koffie kunnen drinken. Niet te lang, want er komen meer mensen aan en te veel volk zal het eiland niet kunnen dragen.

Tenslotte varen we naar het vaste eiland Amantani, waar we bij verschillende gezinnen zullen overnachten. Met vijf anderen, waarmee ik steeds optrek, belanden we bij een van de gezinnen. Van een eenvoudig huisje is echter geen sprake. Ze zijn duidelijk ingesteld op het ontvangen van gasten en hebben daarvoor verschillende kamers beschikbaar. Maar er is slechts één wc, die je achter in de tuin moet opzoeken.

Een klimtocht die middag naar de top op het eiland laat ik aan mij voorbij gaan. Daar ben ik te moe voor en aan het eind van de middag is het al flink koud geworden.

Terug naar Puno (dag 13)
We verlaten onze gastgezinnen en varen eerst neer een volgend eiland: Taquile. Deze keer klim ik mee naar het hoogste punt van waar we genieten van een schitterend uitzicht op het Titicacameer. Het is zonnig maar de wind maakt het frisjes.

Aan het eind van de middag komen we weer in Puno aan. Bij de Plaza De Armas is er een onophoudelijke optocht van verschillende groepen, allemaal uitgedost in kleurige feestkostuums en vergezeld van een eigen muziekgroep. Leuk om het allemaal te zien en te horen, maar het is alweer behoorlijk fris geworden.

Tot zover het tweede deel van mijn reisverslag.