Zuid-Peru (deel 3)

Zuid-Peru (deel 3)

Door: Laurie d'Hont

Blijf op de hoogte en volg laurent (laurie)

30 November 2017 | Peru, Lima

De oude Incahoofdstad Cuzco (dag 14)

Een zeer lange busreis van 10 uur brengt ons naar Cuzco. Niet ver van de stad stoppen we bij een voormalige toegangspoort naar de stad, Portada de Rumiqolqa. Dwz. wat ervan over is. De binnenkomst van Cuzco is weinig verheffend. We moeten eerst kilometers door armoedige sloppenwijken rijden alvorens we het centrum naderen en ons hotel bereiken. Het is dan al weer avond geworden.

Nadat we ons in het hotel hebben genesteld volg ik met enkele anderen onze reisleider bij een eerste verkenning door de oude stad. Die blijkt zeer fraaie gebouwen te herbergen, de mooiste die Perú ons tot nu toe te zien had gegeven. Voor de afwisseling eten we daarna bij een Mexicaan, wat zich zeer goed laat smaken.

Verkenning van Cuzco bij daglicht (dag 15)

In de vroege ochtend (half 5) zwaaien we de reisgenoten uit, die de 4-daagse Inca trail of een alternatieve trektocht gaan doen. Ik ken mijn beperkingen en had mij opgegeven voor de 2-daagse Inca trail. Een wijs besluit, zo bleek ook later. Bovendien bood het de gelegenheid om ook andere interessante plekken te bekijken.

Zo bezoeken we de verschillende kerken en andere gebouwen in het centrum van Cuzco. Ze zijn zowel van binnen als buiten erg mooi. Er zijn veel pleinen en het is geen verrassing dat er veel andere toeristen zijn.

Nog meer moois (dag 16)

Deze dag hebben we een uitgebreid programma en staan er diverse bezienswaardigheden op het programma. Allereerst is er het uitgestrekte complex van Moray dat aan een groot uitgerekt amfitheater doet denken, maar volgens onze reisleider de vorm heeft van een vagina, symbool van vruchtbaarheid. Hoe dan ook, het is erg indrukwekkend om te zien.

Vervolgens gaan we naar het dorpje Moray (Maras), waarna we een paar kilometer verderop de zoutwinning bezoeken die bij het dorpje hoort, de Salineras de Maras. Dat levert in het felle zonlicht een mooi schouwspel op van bekkens in de bergen, waarin het ingelaten grondwater verdampt waarna er zout overblijft. We lopen over de smalle paadjes langs de bekkens om aan het eind vervolgens met de bus naar onze volgende bestemming te gaan.

’s Middags bezoeken we het complex van Ollantaytambo, dat weer veel klimmen vereist. Het is als in terrassen opgebouwd en erg mooi, maar het is er ook erg druk. Zoals gewoonlijk is het in middag al weer behoorlijk afgekoeld. Maar toch mogen we niet mopperen, want regen hebben we immers nauwelijks gehad.

Op de terugweg naar Cuzco stoppen we nog even om de zonsondergang te kunnen vastleggen. Dat levert echter geen spectaculaire beelden op.

En dan: Machu Picchu (dag 17)

Eindelijk is het zover: het sluitstuk van onze rondreis. De 2-daagse Inca trail bestaat eigenlijk uit één dag daadwerkelijk de trail volgen en een dag Machu Picchu van dichtbij aanschouwen. We vertrekken al om half 5 uit Cuzco en krijgen twee speciale gidsen mee. De bus brengt ons eerst bij een station en van daaruit pakken we de trein naar ons startpunt voor de tocht, bij kilometer 104. Het is zonnig en droog maar we zijn op alles voorbereid: een poncho en extra droge kleren horen ook tot onze bagage, maar die blijken we gelukkig niet nodig te hebben.

De tocht is een zware beproeving voor mij. We lopen via smalle kronkelige bergpaden en er moet veel worden geklommen. Mijn onwillige kuitspier en mijn kortademigheid maken het er niet echt gemakkelijk op. We starten op 2250 meter hoogte en de klimtocht doet er nog zo’n vijfhonderd meter bij. Maar omdat we herhaaldelijk dalen én stijgen klimmen we toch veel meer.

Het is niet verwonderlijk dat ik de anderen, die minimaal 20 jaar jonger zijn dan ik, niet kan bijhouden en overal als laatste bij de rustpunten aankom. Gelukkig blijft een van de twee gidsen binnen gezichtsafstand van mij. Tot overmaat van ramp krijg ik ook last van mijn linkerknie waardoor ik die niet tegelijk kan buigen en belasten. Het houdt in dat trappen lopen niet zo snel meer gaat en slechts op halve snelheid kan. Ik heb echter geen keuze dan doorgaan en probeer het ongemak zo veel mogelijk te omzeilen.

Niet veel later wijst onze gids op een berg aan de verre overkant, waarop de hooggelegen terrassen goed herkenbaar zijn. (Op de kaart terug te vinden onder de naam Wiñayhuayna.) ‘Zie je daar mensen lopen?’ vraagt onze gids quasi onverschillig. ‘Daar moeten wij ook langs’. Oh, denk ik en ik leg me bij het onvermijdelijke neer.

Een flinke tijd later lukt het ook mij inderdaad om de terrassen te bereiken. Maar we moeten nog veel verder door. Ik moet erg vaak op adem komen en er lijkt geen einde aan te komen. Mijn watervoorraad vliegt er ook doorheen en ik probeer zuinig te zijn met het laatste restje. Maar plotseling hoor ik hoog voor me luid roepen. Enkele van mijn reisgenoten moedigen mij aan om de laatste meters omhoog te klauteren. Het is nog geen dertig meter maar kan die slechts in etappes overbruggen. En dan heb ik de Sun Gate op 2700 m hoogte bereikt. Vanaf dat punt kijken we neer om het veel lager gelegen zonovergoten Machu Picchu. Een machtig gezicht!

Het is daarna nog een klein uur lopen naar de openbare bus, die ons naar het dorpje Aguas Calientes brengt waar we in een hotel zullen overnachten. We komen er na zessen aan en ik ben uitgeput, maar voldaan.

Machu Picchu van dichtbij (dag 18)

Vandaag pakken we om 7 uur de openbare bus en gaan we weer naar Machu Picchu, om daar de bouwwerken te bekijken. Onze reisleider leidt ons rond en legt het nodige uit. Het is er stervensdruk.

Daarna lopen we langs een smal bergpad, waarop een lama de doorgang belemmert, naar de Inca Bridge. Dat levert helaas niet veel op want de brug bestaat niet meer dan uit enkele planken, die over een nis in een wand liggen.

Later die middag in Aguas Calientes ontmoeten we weer de reisgenoten die de 4-daagse Inca trail hebben gelopen. Ik heb zwaar respect voor hen.

Tegen zessen pakken we weer de trein en onderweg worden we opgepikt door busjes die ons naar Cuzco brengen, waar we rond 10 uur bij ons hotel aankomen.

Laatste dag in Cuzco (dag 19)

Op laatste dag ga ik met het groepje waarmee ik optrek nog verschillende kerken en andere bouwwerken in Cuzco bekijken. De middag sluiten we af in de overdekte markt, waar enkelen nog souvenirs en cadeautjes willen kopen voor het thuisfront.

Terug naar huis (dag 20)

Aan alles komt een eind en vandaag vlieg ik weer terug. Eerst met een vlucht van Cuzco naar Lima, daarna van Lima naar Madrid en tenslotte van Madrid naar Schiphol. Mijn groep kwam als laatste aan in Lima, maar vertrekt weer als eerste naar huis. Raar, maar het heeft wel voordelen. Allereerst zijn onze overstaptijden gunstig en hoeven we niet zo lang op de luchthavens te wachten als de anderen die met latere vluchten gaan. Op de tweede plaats komen we ’s ochtends aan zodat we nog wat aan die dag hebben.

Tot slot

De rondreis bleek voor mij erg zwaar en vermoeiend, maar ik had hem niet willen missen. Er was veel moois te zien en het landschap was zeer afwisselend. We hadden veel geluk met het weer, want veel regen hebben we eigenlijk niet gehad. Wel begon vrijwel elke dag met veel zon maar eindigde die met bewolking en de avonden waren koud. Bij de eerste avond in Cuzco lag er zelfs nog een restje sneeuw.

Cuzco was trouwens de enige echte mooie stad, al waren er in Arequipa ook een paar mooie bouwwerken te bewonderen. Eten en drinken zijn er zeer betaalbaar en het eten is erg goed. Uiteraard werkte de goede sfeer van deze gezellig reisgroep ook flink mee.