Galagapos (week 3)
Door: laurie d'hont
Blijf op de hoogte en volg laurent (laurie)
08 November 2015 | Ecuador, Quito
Dit is het derde en laatste deel van het verslag van mijn reis naar Ecuador en de Galagapos.
Naar de Galagaposeilanden! (dag 15)
Onze reisleider brengt ons naar het vliegveld van Guayaqil, waar we met het vliegtuig naar de Galagaposeilanden zullen vertrekken. Het is het moment van afscheid, nadat hij zich ervan verzekerd heeft dat we voor de goede balie staan om ons voor de vlucht in te checken. Het is geen lange vlucht want de afstand is maar zo’n duizend kilometer. We landen tenslotte op het eiland San Cristobal. De toegang tot de eilanden kost 100 dollar, maar onze reisleider maakte melding van plannen om dat bedrag de komende jaren aanzienlijk te verhogen. We zijn dus nog op tijd.
Nadat mijn bagage (oppervlakkig) is gecontroleerd loop ik naar de uitgang van vliegveld. Maar voordat ik de uitgang bereik, wordt ik achterhaald door de twee vrouwelijke douanebeambten die zonet nog mijn bagage hebben gecontroleerd. Is er iets mis? Ik heb een t-shirt met korte mouwen aan en ze wijzen naar het kraterlandschap op mijn armen: de vele rode bultjes zien er inderdaad uit als een aanval van de mazelen en ik vrees een moeizaam gesprek. Gelukkig kan ik ze ervan overtuigen dat mijn huidtoestand het gevolg is van een verblijf in de jungle, al blijft de twijfel van hun gezichten af te lezen.
De twee lokale zwijgzame gidsen die ons opvangen vormen een schril contrast met onze communicatieve reisleider. Erg spraakzaam zijn ze niet en de informatie moet je uit hen trekken. Ze weten het nodige, maar hebben niet de behoefte om hun kennis uit eigen beweging te delen. Jammer en eigenlijk niet best.
Na het hotel te hebben opgezocht en te hebben geluncht voorzien we ons onderweg naar de kust van een snorkeluitrusting. Langs de boulevard liggen overal zeeleeuwen en enkele hebben zelfs een slaapplaats gevonden op een bankje. Het is nog zo’n 2 kilometer lopen de heuvels in alvorens we de rotskust bereiken, waar we kunnen snorkelen.
Het water is niet warm en ook na enige minuten kan ik er nog niet echt aan wennen. De enige oplossing is flink doorzwemmen. Met mijn (onderwater)cameraatje is het lasting om in het matige licht goede foto’s te maken. Ik heb het nog nooit eerder gedaan en ik moet er duidelijk nog aan wennen. Om goede foto’s te kunnen maken moet je ze niet van al te grote afstand maken, want zo helder is het water niet. Ik ontwaar enkele grote vissen maar ze zwemmen te diep en te snel om ze te kunnen fotograferen. Een enkele foto lukt nog wel, maar ze zijn helaas niet spectaculair. Het maken van een foto wordt ook niet gemakkelijk gemaakt als er plots een speels zeeleeuwtje vlak voor mijn camera opduikt. Even uitzoomen kost te veel tijd zodat ik alleen zijn kop op de foto krijg. Toch erg leuk! Als we weer de wal opklimmen begint het alweer te regenen. Tja, ook op de Galagaposeilanden dus.
Naar Isabela (dag 16)
Op het Isabela-eiland leven veel grote schildpadden die we gaan bekijken. Daarvoor moeten we wel 4,5 uur varen, dus gaat zo’n dag wel snel voorbij. Ik had nooit gedacht dat de afstanden tussen de eilanden zo groot zouden zijn.
Op het eiland moeten we ook nog eerst een stukje rijden en lopen om enkele schildpadden tegen te komen. De omgeving is erg groen en het eiland schijnt in de goede oude tijd piraten te hebben gehuisvest. De Spanjaarden versjouwden toen veel zilver uit Zuid-Amerika wat natuurlijk een aantrekkelijke buit voor hen was.
Na de lunch wacht ons het volgende eiland waar we zullen overnachten. Bij de steiger waar we vertrekken liggen verschillende leguanen zich languit te warmen op de door de zon beschenen ondergrond. Volgens onze gids komen ze pas omhoog als ze voldoende zijn opgewarmd. Omdat ook deze bootreis lang duurt, wordt het alweer avond als we bij ons hotel aankomen.
Tintoreras (dag 17)
Voordat hij afscheid van ons zou nemen heeft onze reisleider de excursie naar Tintoreras aanbevolen en ondanks de prijs van 40 dollars volgt bijna iedereen dat advies op. Na een niet al te lange tocht met de boot komen we er aan. Het is erg vulkanisch: er ligt veel lavagruis maar het terrein is redelijk begaanbaar. Er zijn nauwelijks vogels te bekennen maar we zien wel de nodige leguanen. Enkele komen uit de zee en banen zich een weg tussen het lavagesteente. Veel begroeiing is er niet en we hebben enige twijfel aan het advies van onze reisleider: is het hier nu echt zo bijzonder dat het 40 dollar waard is? Gelukkig schijn de zon.
We varen na de wandeling weer verder en gaan aan wal. De bodem bestaat uit een lappendeken van basaltblokken en lavastenen en het is daarop niet fijn lopen. Zeker niet op blote voeten want we mogen vanaf deze ondergrond het water in om te snorkelen. Voorzichtig loop ik het water in waar je direct de diepte in kan en niet over meters rotsen hoeft te lopen. Ik had liever gezien dat we vanaf de boot het water in kunnen, maar die optie is kennelijk niet voorhanden. Onder water zie ik weer vissen en zee-egels, die ik zorgvuldig vermijd. Helaas mis ik de zeeschildpadden en rog die mijn reisgenoten verderop wel te zien krijgen. Vanaf de kant zie ik wel in het water een tweetal kleine pinguïns voorbij schieten en een leguaan, die zichtbaar minder haast heeft. Zonder telelens kan ik ze echter helaas niet fotograferen en mijn cameraatje is te sloom voor actiefoto’s.
We moeten weer 2,5 uur varen voordat we bij het volgende eiland Santa Cruz zijn voor ons hotel.
Darwin Centre (dag 18)
Op onze laatste dag op de Galagapos gaan we met de bus naar het Darwin Centre. Daar leven veel reuzeschildpadden van verschillende soorten. Men probeert er de soorten zo zuiver mogelijk te krijgen. Elk eiland heeft weliswaar zijn eigen soort, maar piraten verscheepten ze destijd voor hun eigen levensonderhoud. Zodra dat echter in gevechtsituaties noodzakelijk bleek, zo vertelt onze gids, werden ze om gewicht te besparen overboord gezet. Zo belandden de (land)schildpadden ver van hun eigen eiland op plekken waar andere soorten leefden, en de rest laat zich raden.
Weer voorzien van regenlaarzen baggeren we door het terrein en komen we reuzeschildpadden van verschillende soorten tegen. Volgens onze gids kun je de verschillen herkennen aan de vorm van hun schild, die ook informatie verschaft over de leeftijd van de dieren. Juist ja.
Het is onze laatste dag op de Galagapos want morgen begint weer de terugreis naar Nederland. De drie weken zijn werkelijk voorbij gevlogen al leek onze reis het door ons drukke programma al veel langer te hebben geduurd.
Ik heb echter niet het gevoel dat we al het moois van de Galagapoos gezien hebben. Er is veel tijd voorbij gegaan met het heen en weer varen en vogels hebben we vrijwel niet te zien gekregen. Ook de snorkelmomenten waren spaarzaam en weinig opzienbarend. Mijn verwachtingen waren toch echt anders door de vele beelden die je van de Galagapos op tv en in tijdschriften te zien krijgt. Kennelijk moet je daarvoor toch anders op de Galagapos reizen, maar de cruises die daarvoor aangeboden worden hebben helaas een niet erg aantrekkelijk prijskaartje. Jammer. Achteraf ben ik daarom blij op het Zilvereiland wel veel blauwvoet jan van genten te hebben gezien. Dat beeld blijft uniek.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley