Myanmar 2013 - WEEK 3

16 november
's Ochtends na achten vertrekken we met de bus uit Bagan. Het wordt een lange reisdag, maar na anderhalf uur stoppen we eerst bij een dorpje. Onze gids merkt op dat daar de laatste twee jaar de omstandigheden zijn verbeterd. Weer verder met de bus stoppen we om 11 uur bij een tempel op een hoge berg. 777 Treden naar boven klimmen brengt je op een grote hoogte met uitzicht op de omringende bergen. De tempel wordt weliswaar erg druk bezocht maar kan me niet bijster veel boeien.

De middag wordt alleen maar rijden en rijden. Langs de vele bergpassen en het is erg druk met ook veel vrachtauto's en andere bussen. Dat schiet natuurlijk niet erg op en ik benijd de chauffeur niet, die ons er toch veilig doorheen loodst. Tegen 7 uur 's avonds arriveren we bij ons hotel Pine Breeze in Kalaw.

Kalaw: trekking door de omgeving 17 november
Vandaag staat voor een select groepje van 6 personen een trekkingtocht door de natuur bij Kalaw op het programma. Een tocht van '4 uur of 6 uur?' waarop kennelijk geen duidelijk eensgezind antwoord kwam vanuit het groepje, want achteraf blijkt onze speciale gids gekozen te hebben voor die van 4 uur. Die hebben we uiteindelijk in 3,5 uur hebben afgeraffeld.

De tocht voert langs allerlei akkertjes waar een veelheid van verschillende gewassen wordt verbouwd. Van sinaasappels tot bloemkool, gember, koffie, thee en nog veel meer. De omgeving ziet er welvarender uit dan de dorpjes waar we toen nu toe waren geweest: de huizen zijn van steen en zien er goed onderhouden uit. Bij sommige is zelfs een kleine veestapel aanwezig.
De hellingen zijn gelukkig niet steil en het is enigszins licht bewolkt, wat wel fijn is. Een constant brandende zon is immers geen pretje. Onderweg drinken we bij een gezin in een dorpje (Mykin Ka Village) wat thee. De vrouw maakt mooi weefwerk en een van onze reisgezellen koopt er wat.
Weer terug in Kalaw genieten we van een eenvoudige lunch, al is het niet zo lekker als anders.
Tegen de avond wachten we op de voorbereidingen van een processie. Dat ziet er best aardig uit met de verlichting van kaarsjes. Het is volle maan maar of dat nu wordt gevierd, is me niet duidelijk. Maakt ook niet uit, want het betekent in elk geval weer wat afleiding.

Naar het Inlemeer 18 november
Vandaag verlaten we Kalaw en gaan eerst naar een tempel in een grote grot, de Pindaya Cave. Zoals gewoonlijk moet je daarvoor eerst flink klimmen maar de beloning is een grot met vele boeddhabeelden, wel zo'n 8 duizend. Het is er erg druk en via een pad komen we in een ander rustiger gedeelte waarin een grote zittende boeddha zit. Heel mooi!
Daarna stoppen we nog bij een erf waar van sojabonen eerst sojameel wordt gemaakt en vervolgens een soort koek, die overigens goed smaakt. Het is leuk om te zien hoe dat maken in zijn werk gaat.

Vervolgens gaan we weer met de bus verder naar het Inlemeer. De weg is erg smal en tegenliggers passeren gaat slechts stapvoets. Het Inlemeer is een van de hoogtepunten van Myanmar en we zullen het morgen per boot verkennen. 's Avonds maken we eerst kennis met de vis die er wordt gevangen. Gegrild smaakt die prima en zelfs de lokale wijn erbij is niet onredelijk.

Regen! 19 november
In de vroege ochtend begint het hard te regenen. Geen tropisch buitje dat al na een paar minuten ophoudt maar een heuse regenbui. De weersvooruitzichten waren al niet goed en het zet onze geplande boottocht op en langs het Inlemeer op losse schroeven. We besluiten om in plaats van 8 uur om 10 uur te vertrekken want het zou dan later die dag wel beter worden.
Maar om 10 uur regent het nog onverminderd voort. Desondanks besluiten we te vertrekken en na een wandeltocht van zo'n 20 minuten komen we bij onze boot. De poncho die ik 2 jaar eerder bij vergelijkbaar weer in Vietnam had gekocht kwam nu weer goed van pas. Hij beschermt niet alleen tegen de regen maar houdt ook de kou tegen. De lucht blijft donker en van foto's maken komt niet veel terecht.

We passeren drijvende tomatenplantages en onderweg in Impaw Khone Village stoppen we onder meer bij een weverij, die mooie spullen maakt van uit de stengels van lotusbloemen gewonnen draden. Verder ook bij een smederij waarin alles toegaat zoals ook bij ons zo'n eeuw geleden. Ook bezoeken we en werkplaats waar houten boten worden gemaakt, net zoals die waarin wij zitten. Zo'n boot blijkt 30 duizend dollar te kosten, inclusief de motor. Er wordt door 3 man zo'n 7 dagen aan het maken van een boot gewerkt.

De zon schijnt inmiddels weer volop en na de lunch brengen we nog een bezoek aan de Paung Daw Oo pagode, die van binnen fraai is bewerkt en 5 gouden Boeddhabeelden huisvest. Vervolgens zetten we de reis voort naar een weverij, waar vrouwen van een langnekstam werkzaam zijn. Een van de oudere vrouwen lijkt heel sterk op die, welke ik in 2009 in Thailand al had gezien.

We willen graag nog op het Inlemeer vissers fotograferen, wat ook lukt. Verder varend zien we een visser met een soort fuik. Hij heeft ons al zien aankomen en demonstreert zijn kunsten. Met enige acrobatiek manoeuvreert hij met zijn fuik en laat de vangst van 2 vissen zien. Een leuke vent. De zon is al wat gezakt het zorgt ervoor dat het licht perfect is om van deze visser schitterende foto's te maken. Het wordt alweer donker als we de boottocht beëindigen. Het was een zeer geslaagde dag, ondanks dat die met regen begon.

Red Mountains wijngaard 20 november
Vandaag staat er niets officieel op het programma dus moeten we ons zelf zien te vermaken. Dat doen we met een wandeling naar de lokale markt. Wel leuk om te zien maar er zijn geen echte verschillen met de andere markten die we al eerder met een bezoek hadden vereerd.
We besluiten daarna om koffie te drinken in een leuke westers ingerichte tent, die we helaas nog niet eerder hadden ontdekt. Daarna wandelen we weer terug naar het hotel want om 11 uur willen we naar de bekende wijngaard Red Mountains in Myanmar, die sinds enkele jaren wijn produceert.
De rit leggen we af in een grote tuktuk, die met 8 personen maar met moeite de hellingen kan overwinnen. De laatste helling naar de poort van de wijngaard moeten we dan ook te voet afleggen. We worden er vriendelijk ontvangen door een juffrouw die ons van alles uitlegt en het nodige laat zien. Ook de bottelarij waar de wijn in flessen wordt gegoten die vervolgens van etiketten wordt voorzien. Omdat de oogst pas begin volgend jaar plaatsvindt wordt er nu niets geproduceerd. De bezichtiging sluiten we af met wijn proeven. Voor het luttel bedrag van ongeveer 2 dollar krijgen we 4 wijnen voorgeschoteld. De witte smaken nog het best, maar de rosé en rode wijn zijn zeer matig. Eigenlijk produceert het bedrijf te veel verschillende soorten wijnen en zou het zich beter kunnen toeleggen op maar een paar.

Terug bij het hotel wachten we op de avond op de veranda. Want dan vertrekken we weer met de nachtbus naar Yangon. Tot onze verrassing wordt ons wachten veraangenaamd door de traktatie die het hotel ons aanbiedt: gevulde gefrituurde driehoekjes en thee. Het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam; een blik is al genoeg om ze in beweging te brengen. De vriendelijkheid wordt nog eens duidelijk onderstreept als we met een busje vertrekken: het voltallige personeel zwaait ons uit. Waar gebeurt dit nou nog? Ondanks dat het hotel er erg sjofel uitziet is het voor mij daarom toch het beste hotel: vriendelijk personeel is belangrijker dan helder blinkende nieuwe tegels. Het busje brengt ons naar een plek, waar de nachtbus ons zal oppikken.
Het duurt een uur voordat de nachtbus, opgehouden door de verkeersdrukte, daadwerkelijk verschijnt. Helaas is ook deze nachtbus steenkoud. Een koelcel lijkt het wel. Wie bedacht heeft dat een extreem lage temperatuur het slapen bevordert en aangenaam maakt, moet over andere informatie over de menselijke eigenschappen beschikken dan ik. Ik doe dan ook de hele nacht vrijwel geen oog dicht.

Terug in Yangon 21 november
Na een busreis van bijna 13 uur(!) komen we bij het busstation aan. Dat bestaat eigenlijk alleen uit een paar smalle straten, waarin honderden bussen elkaar verdringen. Erg hard gaat het dan ook niet. Een kleinere bus brengt ons vervolgens eerst naar een teahouse, waar we kunnen ontbijten. Allerlei vette snacks, die ik normaal 's ochtends nooit zou eten, maar omdat we de vorige avond niet hadden gegeten smaakt alles nu prima.
Na onze bagage in onze kamers te hebben achtergelaten volgt het verdere dagprogramma. Met de veerboot steken we de rivier over om vervolgens (alweer) een markt en een pottenbakker te bezoeken. Ook de onvermijdelijke pagodes staan op het programma, maar deze zijn ook echt de moeite waard. Op de terugweg regelt onze gids wat becaks die ons van de veerboot naar ons hotel brengen. Een leuke ervaring erbij.

's Avonds staat het afscheidsdiner op het programma, dat ons door de reisorganisatie Adventures Myanmar wordt aangeboden. Van hen krijgen we ook allemaal een T-shirt met alle lettertekens van het 'alfabet' van Myanmar. Top! Het is onze laatste avond in Myanmar want morgen vertrekken we weer naar Nederland. De drie weken zijn werkelijk omgevlogen.

Weer naar huis 22 november
We vertrekken pas aan het eind van de middag dus lopen we nog eerst wat rond in de omgeving van ons hotel. Dat gaat al gauw vervelen maar waar kun je goede koffie drinken? In het warenhuis om de hoek van ons hotel dus! Voor de lunch suggereert de Lonely Planet een etablissement op een half uur lopen. Een prima suggestie want de sandwiches smaken uitstekend.
En daarna volgt het onvermijdelijke vertrek, maar slechts een enkeling van ons wil echt naar huis. Op het vliegveld worden we begeleid door de reisorganisatie die ons behulpzaam is bij het inchecken. Had ik nog nooit eerder meegemaakt en hun service gaat zelfs nog verder! De begeleidster overhandigt ons de bij het afscheidsdiner gemaakte groepsfoto én een overzicht van alle plekken die we tijdens de rondreis hebben bezocht: per dag en zelfs met de tijd! Ook dat had ik nog nooit meegemaakt en het maakt het plaatsen van bijschriften bij mijn foto's gelukkig erg gemakkelijk. Grote pluim!

Algemene indruk
Myanmar (althans het gedeelte waar we zijn geweest) wordt gekenmerkt door duizenden pagodes, waarvan er enkele echt zeer fraai zijn. Het landschap is erg afwisselend en kenmerkend zijn de groene vlakten met her en der wat bosjes. Bagan is natuurlijk een must, evenals het Inlemeer. Vooral buiten de grote steden zijn de mensen erg vriendelijk. De steden zelf zijn redelijk schoon, maar het verkeer is er zoals in alle andere Oost-Aziatische steden: chaotisch maar beheerst.
De wegen zijn er redelijk tot soms goed, al moet om de haverklap tol worden betaald. Eten en drinken is er erg goedkoop en je hoeft het echt niet bont te maken om je vol te eten.
Het leven zal er de komende jaren sterk veranderen en toeristischer worden. Er wordt nu al overal flink gebouwd. De prijzen van hotels en horeca zullen ongetwijfeld gaan stijgen. Hoewel ik niet zo nodig nog een keer terug wil, ben ik wel benieuwd hoe er het over zo'n 5 jaar zal zijn.